Het is weer bijna dodenherdenking en dan brengt een deel van Nederland het op om zowaar weer eens 2 minuten stil te zijn. Dat is een behoorlijke opgave, als ik bijvoorbeeld denk aan de momenten dat mijn dochters nog allemaal thuis woonden en vader Wauwel hun verplichtte om tijdens de uitzending van de Waalsdorpervlakte even de kakel te houden. Zoiets werkt natuurlijk averrechts wanneer je puber bent, en het resultaat was vaak een stilte die onderbroken werd door krampachtig gehik en ingehouden gierende lach, waarbij woedende blikken over de schouder naar de veroorzakers van dit onheil geworpen werden. Mijn vader kon zich bij gebrek aan dochters tijdens de stilte om acht uur ook vreselijk opwinden over buren die bijvoorbeeld de vlag niet uit hadden of over auto’s die de gore lef hadden gewoon door te rijden.
De Waalsdorper Vlakte moet het zijn, en niet de Dam, die – in mijn optiek – te ver van het gewone volk af staat door de aanwezigheid van allerlei bobo’s en koninklijke types op ereplaatsen. Op de Waalsdorper Vlakte is het ook stiller, eenvoudiger, bijna totale stilte, die hooguit onderbroken wordt door het zingen van een merel of het geluid van de wind, twee dingen die de stilte daar nóch intenser doen klinken. We lijken niet meer tegen echte stilte te kunnen. Zelfs twee minuten per jaar is voor een behoorlijk deel van de Nederlanders al te veel moeite. Er móet gewoon lawaai zijn, anders schijnt men zich niet te kunnen concentreren op waar men mee bezig is. Bijna al mijn leerlingen hebben bijvoorbeeld muziek, of daarnaast ook nog televisie aan tijdens het leren van hun huiswerk. Daarbij komt dan ook nog de computer met MSN en bijvoorbeeld Hyves, dat dit jaar zowaar een digitale dodenherdenking zal toepassen. Bezoekers krijgen rond die tijd een verzoek om digitaal stil te zijn en een getoond gedicht te lezen. Geen slecht initiatief om jongeren, voor wie de oorlog steeds meer een ver-van-mijn-bed-show -voor-oude-mensen is, er bij te betrekken dat niet alles nu zo vanzelfsprekend is. Daarna barst de digitale herrie weer in volle hevigheid los, want herdenken, ja, dat is toch niet echt chill.
Met enige moeite doen we er aan mee. RTL5 bijvoorbeeld ruimt met frisse tegenzin 2 minuten in tussen “Topchef, de jonge professionals”, en “Dames en heren in de dop”, een reality-serie over ordinaire meiden en jongens die worden omgevormd tot “nette dames en heren”, maar dan wel van het soort waarbij vermoedelijk elk historisch besef en verantwoordelijkheidsgevoel voor een ander ontbreekt. Net 5 doet helemaal niet aan dodenherdenking, want het is natuurlijk oneindig veel belangrijker om vijftien hippe en flitsende kandidaten in alwéér een reality-serie te volgen in hun voor-geld-doe-ik-alles-hang naar vluchtige roem. Het moet tenslotte niet te dol worden hè, een beetje 2 minuten lang niet je ding kunnen doen en niet vèt kunnen kicken.
Hoe gaat dat op Twitter? Misschien moeten we ook tijdens de digitale Hyves-dodenherdenking vrezen voor een digitale Dam-schreeuwer. Blijven we om acht uur als gekken doorblaten met nietszeggende onzin, of kunnen we het, in navolging van Hyves, ook dáár opbrengen om even twee minuten lang onze digitale grote waffel dicht te houden om even te denken aan het feit dat we zonder hen die wij gedenken Twitter in zijn huidige vorm waarschijnlijk onmogelijk zou zijn? Ik ga er voor. Om acht uur, op 4 mei, Twitter even helemaal stil. Hopelijk ben ik niet de enige.
Je zal niet alleen zijn, ik doe met je mee. Algehele stilte. Twee minuten is eigenlijk te kort..
@jonkerp