
In Barneveld hebben wij een nieuwe “Bieb”. Althans zo prijst een full color
huis-aan-huis verspreid boekwerkje het voormalige concertgebouw in Barneveld
aan. De oude bibliotheek groeide uit zijn jasje en was dus aan vervanging toe.
In de oude stonden in een beperkte ruimte lange rijen grote-letter boeken, over boerengeslachten op fraai gelegen hoeven, waar hartstocht en geploeter met de beesten om voorrang streden. Alles geschreven door auteurs met namen als Mien van ’t Sant, Mia Bruin-Ouwehand en Annie Oosterbroek-Dutschun.
Maar goed, we dwalen af.
In de nieuwe bieb merk je dat men in alles met de tijd mee gaat. Hoewel, gelukkig zijn er nog enkele oudere bibliothecaressen mee verhuisd, en zij bedienen nu met bevende vingers de nieuwerwetse apparatuur, zoals de inname-automaat, een mosterdgeel gekleurd toestel ter grootte van een kleine vrachtwagen, dat ongeveer de helft van de nieuwe uitleenruimte inneemt.
Op zaterdagmorgen vormt zich voor deze machine een lange rij personen die boeken komen inleveren, zodat men wel met de nodige wachttijd rekening moet houden.
Het plaatsen van een tweede inname-automaat is helaas niet mogelijk, daar er dan geen ruimte meer voor boeken zou zijn.
Nu gaan wij als import-Barnevelders natuurlijk met onze tijd mee, dus lenen wij ook geregeld allerhande boekwerkjes ( wij zijn trouwens nog niet aann grote-letter boeken toe, maar daarover een andere keer meer ), en wij brengen die ook weer na enige tijd netjes terug. En daarbij ontstond nu onlangs de volgende discussie:
V= Mijn vrouw
B= Bibliothecaresse
Plaats van handeling: de informatiebalie van de nieuwe bieb.
V: “Goedemiddag, ik wil graag een boek verlengen, maar ik heb helaas mijn kaart niet bij me, maar wel het kaartnummer.”
B: “Nou mevrouw, dat kan helaas niet. Het verlengen van een boek kan alleen telefonisch.”
V:”Maar ik heb het kaartnummer toch, dan kan ik toch ook hier wel een boek verlengen als het ook telefonisch kan? “
B:”Nee mevrouw, dat spijt mij.”
V:”Dus, als ik nu mijn mobieltje uit mijn zak pak en ik bel u hier aan de balie waar wij nu staan, met de vraag of ik het boek kan verlengen, dan kan het wel? “
B: ” ……. Ja, dat is in principe mogelijk”.
We zullen het maar op aanloopproblemen houden……
UPDATE 5 MAART 2005
Ik had een uitgeklede versie van dit stukje ook naar de plaatselijke krant gestuurd. Dat bracht vermoedelijk een schok teweeg onder het personeel van de bibliotheek. Er werd een spoedvergadering belegd, het bestuur werd geraadpleegd, de politiek stelde vragen, er rolden koppen, men overwoog sluiting en openbare verkoop van het inname-apparaat.
Gistermorgen – het sneeuwde en was glad – moest ik boeken verlengen. Dilemma… Komt daar de persoon die de nieuwe bibliotheek publiekelijk aan de schandpaal nagelde met zielige stem voor de telefoon zijn leesvoer verlengen. Ik zag het al voor me, smadelijk gelach aan de andere kant van de lijn, nee meneer, vanwege de sneeuw kunnen wij niet telefonisch verlengen, u zult echt hier naar toe moeten komen. Rest van het team erbij, allemaal meeluisteren, hele bibliotheek in ademloze stilte ook…
Ik bel dus:
“Goedemorgen u spreekt met Mmv Bbfvmmbijheh, ik wil graag mijn boeken verlengen, mijn kaartnummer is….”
Sterk he? Was geen probleem, naam niet verstaan en toch boeken verlengd.
Al deze gebeurstenissen resulteerden in een mooie brief, die ik ook gisteren van het hoofd van de bibliotheek ontving:
Geachte heer en mevrouw,
Met belangstelling heb ik uw ingezonden brief in de Barneveldse Krant met betrekking tot de mogelijkheid van het verlengen van media in de bibliotheek gelezen.
KNIP
De brief eindigt met de medeling, dat mijn vrouw onjuist of onvolledig is geinformeerd, en met verontschuldigingen voor het ontstane ongemak!
Nou, dat is toch heel erg netjes! Van mijn kant wil ik dus hier ook even mijn nederige excuses aanbieden voor het feit dat de bibliotheek – zo voortvarend van start gegaan – door mijn stekelige briefje in de krant misschien in een negatief daglicht is komen te staan……
Kortom, ik ben toch blij met de bieb!