[youtube]http://www.youtube.com/watch?v=MNGBa26nJGM[/youtube]
Even een waarschuwing vooraf: in bovenstaand filmpje is BLOOT te zien. Het is dan wel een stukje uit het journaal, maar dat is tegenwoordig ook al één grote vieze linkse zooi. Vooral niet klikken dus. En onderaan staat een schilderij van mij met BLOOT ( voor de gelegenheid maar even afgeplakt want het internet is een openbare ruimte. O ja, het is ook onafgeplakt te koop )
Het dorpje B. op de Veluwe staat in den lande nu niet bepaald bekend als een bolwerk van progressitviteit en modernistische denkbeelden. Een groot deel van de bevolking hecht nog aan oude, degelijke normen en waarden zoals men die ook in de tijd van Calvijn koesterde. De grote boze wereld houdt men maar het liefst vèr buiten de deur, en men ziet graag dat de jeugd zich bezig houdt met onschuldig vermaak zoals het zich tot zaterdagavond 24.00 uur klemzuipen in “drankketen”, die ergens op een steelse plek op het erf achter de boerderie zijn neergeplempt, of met nuttige denksporten. Zo organiseert een lokaal kerkgemeenschap in een der buurdorpen binnenkort weer een verkoopmarkt, met kraampjes waar men knutselarijen voor naast de voordeur en echte boeken kan kopen, en – ik citeer even – “de jongelui kunnen daar gezellig een potje dammen, schaken of sjoelen” als ze even geen zin hebben om de kleurplaat af te maken.
Ik zou zeggen: zet daar een stel X-Boxen neer zodat de jongelui even vèt buitenaardse monsters kunnen afknallen, maar nee, dat is blijkbaar wat àl te heftig vermaak.
Men houdt hier niet zo van te veel opwinding, de hele week is al heftig genoeg en op zondag heerst hier dus een nadrukkelijke rust.
Zo af en toe halen wij het nieuws als een verlopen tv-persoonlijkheid op het dorpsplein ten overstaan van snorrende camera’s en likkebaardende toezichthouders een stukje bikini laat zien. Maar niet met de “wereld-eidagen”, een aanstaand lokaal evenement waar de gehele bevolking zich blijkbaar buitengewoon op moet verheugen en waarvoor hele schoolklassen worden gecharterd om “eierkunst” te produceren. Zo werden op het schooltje waar mijn vrouw werkt maar liefst 1400 plastic eieren gedropt die door het ontredderde kindervolkje tot een eikunstwerk moesten worden omgesmeed. Ik voorzie daar een door gloeiend hete klodders uit het lijmpistool aanééngekoekte massa kinderen en eieren, tentoongesteld in een lokaal kippenmuseum.
Nee, B. en kunst, dat bijt mekaar een beetje, terwijl alles wat ook maar enigszins aan huisvlijt doet denken hier tot kunst wordt verheven. Een grote houten stoel, eerst reclame-uiting van een failliete meubelzaak, heet nu kunst. Een rotsblok, afschuwelijk beschenen door gekleurde lampen en veilig geplaatst naast een bejaardenhuis, is ook kunst. Een beschilderde plastic kip is omgedoopt tot kunst. Een beeld van een vent in een ridderkostuum die van pure narigheid van de toren sprong is kunst. Het lokale museum toont een fikse verzameling kantkloskunst. Erg heftig allemaal. De gehele bevolking lijkt de donkere maanden van het jaar televisieloos door te brengen met figuurzagen en het snijden van pijpekoppen tot in de late uurtjes.
Eén keer per jaar vindt in het dorp een “kunstmanifestatie” plaats, waar voornamelijk huisvrouwen met dubbele achternamen hun emoties van zich af plakken, schilderen, knippen en kleien, resulterend in tientallen beschilderde dakpannen, melkbussen, lepelrekjes, macramé-werkjes, boekenleggers en brooddeegfiguurtjes. Het loopt storm daar.
Zo af en toe worden er echter initiatieven ontwikkeld die iets dieper pogen te gaan. Eén daarvan bestaat uit een serie bijeenkomsten waarin voor- en tegenstanders van een bepaalde stelling met elkaar in discussie kunnen. De eerstvolgende avond gaat over “Bloot in de kunst”, in het bijzonder als dit in een publieke ruimte wordt tentoongesteld. Men heeft daar een begenadigd spreker uitgenodigd die tegen dit soort perverse uitingen is. Maar- nu komt het – er moest ook iemand gevonden worden die er wel pap van schijnt te lusten. En hierbij dacht het organiserend comité om ondoorgrondelijke redenen aan de auteur van Wauwel. Nu schilder ik wel eens wat, en ook wel eens iets bloots, maar om mij nu gelijk tot de Spencer Tunick van het dorpje B. te bombarderen, dat was toch wel even een schok. Voor hèn, die niet weten dat er ook wel eens iets bloots in de kunst wordt getoond en dat dat bijvoorbeeld wordt gedaan door Spencer Tunick, hier even een linkje naar een recent project gewoon op straat in Amsterdam, maar ja dat is dan ook wel het Sodom en Gomorra van de wereld. Wat dààr kan, is hier de eerstkomende paar honderd jaar nog uitgesloten. Wat dat betreft, leeft men hier dus nog in de middeleeuwen.
Ik moet mij dus nog even ernstig beramen op de uitnodiging; ik geef mij nog niet bloot, want vòòr je het weet roep je hier een volksgericht met gierwagens, pek en rondvliegende veren over je af. Ook wat dàt betreft, houdt men zich aan oude normen en waarden. Op 17 november weten we meer. Komt allen. Degelijke kleding graag.
P.S. Dit stukje gaat weer een hoop hits op leveren op Google. Want op bloot wordt toch nog het meest gezocht.
