Wauwel

In Barneveld staat ongeveer zegge en schrijve één redelijk oud gebouwtje: het
Veluws Museum Nairac. .
Volgens de krant zijn er nog meer oude bouwseltjes, die door de gemeente onlangs zijn voorzien van een bordje waardoor ze “als monument herkenbaar zijn.” Het ging
daarbij om een of ander winkeltje in de schaduw van het nieuwe gemeentepaleis, een oude schuur in Garderen en het museum.
U ziet het hier op een plaatje, met op de voorgrond local hero Jan van Schaffelaar, die ergens in de middeleeuwen als een soort Herman Brood na een flinke overdosis
omlaag schijnt te zijn gesprongen of geduwd. In dit geval niet vanaf het dak van een hotel, maar van de plaatselijke kerktoren.

Het gebouwtje heeft onder andere een “Oudheidkamer”, een kreet die associaties oproept met pruiken, stukken potscherf, een paardenhoofdstel, pijpenkoppen, een oude po of voor mijn part een fossiele drol en iets of iemand in lokale klederdracht. En ja hoor, als je de website erop naleest, dan is er bijvoorbeeld een uiterst boeiende tentoonstelling over kanten sieraden en beschilderde eierdopjes, en tekeningen van iemand met de intrigerende naam Bob Brobbel, alle natuurlijk publiekstrekkers van jewelste.

Dat laatste is nu ook doorgedrongen tot de lokale bestuurders, want de plaatselijke krant leert ons dat de gemeente uitbreiding van het museum overweegt. Dat zou een enorme “economische en culturele” impuls voor Barneveld zijn. Daarvan heeft het gemeentebestuur natuurlijk nooit genoeg. Ik zie de feestelijke opening al helemaal voor mij: van heinde en verre komen bussen bejaarden op rollators aangeklotst,
de burgemeester heeft zich samen met zijn wethouders olijk verkleed in ouderwetse klederdracht ( inclusief kanten sieraden ), en serveert met een guitige lach koffie met Barneveldse sprits.

Op de radio roept men van een verkeersinfarct rondom Barneveld, zakenlieden spitsen de oren want zien nieuwe economische perspectieven en de hele culturele jetset van Nederland stort zich voortaan op dit bruisende culturele hart van Nederland

Na de rondleiding door B &W trekken deze zich weer terug in hun oudheidkamer ( waar ze eigenlijk tot in lengte van dagen zouden moeten blijven zitten, scheelt ook weer een nieuw gemeentehuis ), en de bezoekers overstromen Barneveld op zoek naar andere culturele uitspattingen van niveau, zoals het pluimveemuseum en… en… uhhh, ja.

O ja, beide musea zijn op de Dag des Heeren gesloten.

We hebben weer een nieuw boekenweekgeschenk en we hebben een nieuwe Barneveldse
bieb. Het boekenweekgeschenk is dit jaar geschreven door ons aller Jan
Wolkers, u weet wel. En wie wel eens werk van Jan Wolkers heeft gelezen weet:
het is soms een beetje viezig. Er komt soms SEX in voor. Er staan soms VIEZE WOORDEN
in. Er worden namen van GESLACHTSDELEN genoemd.
Ik lees wel eens een boek van Jan Wolkers, en die haal ik dan bijvoorbeeld ook
in de bibliotheek. “Terug naar Oegstgeest”is toch één
van mijn favoriete werken. Beetje ouderwets misschien, maar ik stam nu eenmaal
uit die tijd.

Nu gebeurt het wel eens, dat wanneer je een boek uit de bibliotheek
leent, dat daar soms een scheur in een bladzijde zit, of een koffievlek, of
een haar of andere onbestemde voorwerpen waarvan je niet wil weten wat het geweest
is. Soms zijn de woorden dan niet meer leesbaar. Je weet uit het zinsverband
dat er “ik” moet staan, maar zeker weet je dat niet. Het zou bijvoorbeeld
ook “pik” kunnen wezen. Maar dat is een VIES woord en dan heb je in
Barneveld een probleem. Er zijn namelijk lieden, die niet van VIEZE woorden
houden, en die vinden dat ook anderen deze VIEZE woorden niet mogen lezen.
Dus men neemt de pen ter hand en gaat ijverig aan het strepen, en wel zo fanatiek,
dat men soms dwars door de bladzijdes heen gaat.
Dat wordt straks met het nieuwe boekenweekgeschenk een probleem. Ook de voorkant
van dit boekwerkje is namelijk VIES. Er staat een blote juffrouw op. Het gaat
om dit plaatje.

Dat is inderdaad behoorlijk goor. Daarom heb ik het maar erg klein gemaakt.
Maar als u erop klikt, krijgt u een grotere versie.
Die Wolkers is gewoon een
viezerik: “Op een eiland in de Waddenzee ontmoet een fotograaf op het
naaktstrand een jonge vrouw, Kathleen. Wanneer hij haar later opzoekt in de
disco waar ze een zomerbaantje heeft, ziet hij dat ze wordt opgehaald door een
oude man. Niet veel later maakt de fotograaf kennis met Federici, die net als
hij onder de indruk blijkt van de mooie Kathleen. In de daaropvolgende dagen
ontstaat er een geheimzinnige band tussen de twee mannen. Ze vertellen elkaar
over hun leven en ervaringen, en volgen ondertussen de ontmoetingen tussen de
jonge vrouw en de oude man, die niet helemaal betrouwbaar lijkt. Wie is hij,
en wat doet hij eigenlijk op het eiland? En wie is de jonge man die hem en de
jonge vrouw vaak blijkt te vergezellen? Gaandeweg ontrafelen de twee mannen
de raadsels die de drie metgezellen omringen, waarbij ze stuiten op een levensgevaarlijk
en ingewikkeld complot” .

Zie je wel, dat vraagt om een stevige balpen. Wat gaat de bieb nu doen? Een
blanco kaft? Zwart streepje over de bilspleet? Broek aan, of beter nog, een
rok? Bieb, reageer eens? ( Kan onderaan door op “Reacties” te klikken.

Ik ga dus vrijdagavond naar de Bieb, om al het daar nog aanwezge
werk van Jan eens aan een streng onderzoek te onderwerpen. U hoort natuurlijk
nog van mijn bevindingen.